Eén van de kenmerken van een Verandergids is dat je jezelf continu uitdaagt om nieuwe wegen te ontdekken. En zeg je nieuwe wegen, dan zeg je… Japan! Dus maakten Guus en Jeroen een 11-daagse inspiratiereis door Japan om te leren over efficiëntie, innovatie én een staaltje keihard omdenken.
Japan is echt een totaal andere wereld. Een grappig voorbeeld ontdekte Guus tijdens een avondje borrelen. Japanse bedrijven hebben nog een hiërarchische structuur. Waar wij nuchtere Hollanders er iets tegen onze baas kunnen uitflappen, is dat daar echt not done.
Tenzij… je baas je meeneemt voor een straffe borrel
Mensen in Japan zijn naast ontzettend beleefd ook erg gesloten. Als baas is het dan lastig om het personeel beter te leren kennen. Guus ontdekte hoe bedrijven dat oplossen: eens in de zoveel tijd neemt een baas een medewerker mee om samen wat te gaan drinken.
Zodra er namelijk genoeg drank in zit, wordt zelfs de meest gesloten Japanner vanzelf wat loslippiger. Alleen nu het probleem… (waar Guus en Jeroen erg om moesten lachen):
👉 De jongere generatie drinkt bijna niet meer. Wat nu? 🤯
Maar dan het bedrijf Omron. Hier kunnen wij Nederlanders écht iets van leren!
Van alle mensen die bij Omron werken, heeft 65% een afstand tot de arbeidsmarkt. En toch maakte dit bedrijf het eerste jaar (!) meteen al winst. Hoe het werkt? Een voorbeeld:
- Meneer A mist zijn rechterhand. Daardoor kan hij bepaalde werkprocessen niet uitvoeren
- Mevrouw B is blind. Omdat ze niet kan zien, heeft zij andere sturing nodig
Bij Omron kijken ze hoe ze de handicaps van Meneer A en Mevrouw B zo op elkaar aan kunnen laten sluiten, dat ze sámen wel een volledig werkproces kunnen verrichten. Meneer A reikt met zijn goede hand iets aan voor Mevrouw B. En Mevrouw B weet door een speciaal belletje precies wanneer ze wat kan doen.
Misschien roept dit de vraag op: hoe zit dat met het salaris?
Verdienen ze net zoveel als medewerkers zónder afstand tot de arbeidsmarkt? Guus, de man van het geld, wilde dit natuurlijk ook weten. Het antwoord is nee. Simpelweg omdat er meer mankracht nodig is om dezelfde uitkomst te bewerkstelligen.
Alleen gaat het niet altijd over geld
Het allerbelangrijkste is dat je voor vol wordt aangezien. Dat je meetelt, ongeacht wie je bent, hoe je eruitziet en wat er “anders” is aan jou. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt krijgen al snel de boodschap dat ze niet normaal kunnen meedraaien in de maatschappij.
Misschien kun je in Nederland aan de slag bij een sociale werkplaats. Wat natuurlijk super is, begrijp het niet verkeerd, maar voor een “gewoon” bedrijf, kom je vaak niet in aanmerking.
Stel je voor dat je in die positie zit en dat je wél ineens uitgenodigd wordt voor een sollicitatiegesprek. Dat je ondanks je beperking voor vol wordt aangezien en de kans krijgt om mee te draaien in het bedrijfsleven. Eindelijk voel je je gezien en gewaardeerd. Want misschien ben je ánders, maar als mens net zoveel waard. Dat is de boodschap van Omron.
Dus: wat is er wél mogelijk?
Guus vertelt: ‘In Nederland kunnen we hier echt wat van leren. Bijvoorbeeld door te kijken wat er wél mogelijk is, in plaats van te blijven hangen op een beperking. De werkwijze van Omron heeft absoluut indruk op me gemaakt. Ook de slimme manieren waarmee ze het “probleem” van de beperking oplosten’.
Of dit Guus aan het denken heeft gezet? ‘Zeker’, beaamt Guus. ‘Ik zou zo iemand met een slechte arm aannemen. Daar had ik eerder niet iemand op afgewezen hoor, maar door het bezoek aan Omron ben ik me bewuster geworden van wat er allemaal mogelijk is. Bestaan er eigenlijk wel beperkingen als je mensen door creatief te zijn gewoon aan een baan kunt helpen?’
Veranderen is ook omdenken. Bewust worden van hoe iets anders kan, om er vervolgens iets mee te doen. Deze les nemen we zéker weten mee in het aantrekken van nieuwe mensen.
